ஆப்ரிக்க கண்டத்தில் உள்ள ஒரு நாடு தான் செனகல்.இதன் துறைமுகபட்டினம் தான் டாகர்.இந்த டாகரிலிருந்து 10 நிமிட படகுப் பயணத்தில் அமைந்ததுதான் ' கோரி தீவு '.அதுல் தியுள்கவோன்கர் (Atul Deulgaunkar) என்ற பத்திரிகையாளர் கோரீ தீவுக்கு நேரடியாகச் சென்று, பின்னர் எழுதிய Memories Of Dark Era என்ற கட்டுரை FrontLine இதழில் 2005 ஆம் ஆண்டு வெளியானது.அந்தக் கட்டுரை கோரீ தீவில் பதிந்திருந்த ரத்தக்கரை படிந்த வரலாற்றை நமக்கு தெளிவாக பறைசாற்றுகிறது.
1444 ஆம் ஆண்டு இந்த அழகிய தீவுக்கு காலடி வைத்த போர்த்துக்கல் நாட்டவர்கள் இதற்கு " கோரீ தீவு " என அழைத்தனர்.இந்த தீவின் வழியாகத்தான் ஆபிரிக்கர்களை தமது கரும்புத் தோட்டங்களில் வேலை செய்ய கடத்திச் சென்றனர்.15 - 16 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் ஐரோப்பிய காலணிகள் அமெரிக்காவில் விரிவடைவதற்கு இந்த அடிமைகளின் கடுமையான உழைப்பு பெரிதும் உதவியது.போர்த்துக்கல் நாட்டவர்களைப் பின்பற்றி டச்சுக்காரர்களும் ஆங்கிலேயர்களும் பிரெஞ்சுக்காரர்களும் தங்களது சுரங்கங்களில் தோட்டங்களில் வேலை செய்ய ஆபிரிக்கர்களை கடத்திச் சென்றனர்.
900 மீட்டர் நீளமும் 300 மீட்டர் அகலமும் கொண்ட இந்த குட்டித் தீவு இன்று ஒரு சுற்றுலாத்தலமாக மாறி இருக்கின்றது.இன்று அமெரிக்காவில் வாழும் கருப்பர்கள் தங்கள் முன்னோர்களின் தடங்களை கண்டறியும் முகமாக இங்கு வருகின்றனர்.இந்த தீவின் மண்ணை மரியாதையுடன் பார்க்கின்றனர்.
இந்த தீவில் ஒரு " அடிமைகள் இல்லம் " ஒன்று இருக்கின்றது.இது டச்சுக்காரர்களால் கட்டப்பட்டது.இது அவர்களின் மொழயில் " Des ELa Maison sclaves " என்று அழைக்கப்பட்டது.அடிமைகள் இல்லத்தின் முன்பக்கம் ஒரு பெரிய மரக்கதவு.அதனை திறந்தவுடன் ஒரு சிறிய திறந்தவெளி.அதற்குப் பின் இரண்டு மாடிக் கட்டடம்.கட்டடத்தின் கீழ்தளத்தில் "செல்"என்று அழைக்கப்படும் அறைகள் உள்ளன.
ஆப்ரிக்காவிலிருந்து கடத்தி வரப்படும் ஆண்கள், பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள் இந்த திறந்தவெளியில் நிறுத்தப்பட்டனர்.அடிமைகளை வாங்க வரும் வியாபாரிகள் மடியில் நின்று கொண்டு இவர்களைப் பார்ப்பார்கள்.நல்ல புச்டியான திடகாத்திரமான உறுதியான ஆண்களைத் தெரிவு செய்வார்கள்.60 கிலோ எடைக்கு மேலுள்ள ஆண்களுக்கு நல்ல கிராக்கி.
ஒரு ஆண் அடிமைக்கு பண்டமாற்றாக ஒரு துப்பாக்கியும்,பருத்த மார்புள்ள பெண்களுக்கு பண்டமாற்றாக மதுவும், குழந்தைகளுக்கு பண்டமாற்றாக கண்ணாடியும் விற்பவர்களுக்கு கொடுப்பார்கள்.கப்பல் முழுவதும் ஆள் சேரும் வரை அடிமைகள் ,செல்களில் அடைத்து வைக்கப்பட்டார்கள்.இந்த செல்கள் 2.6 மீட்டர அகலமும் 2.6 மீட்டர் நீளமும் கொண்டவை.
கழுத்தை சுற்றி இரும்பு வளையங்களால் பூட்டி, அந்த இரும்பு வளையத்தையும், கை, கால்களையும் நீண்ட சங்கிலியால் அடிமைகளைப் பிணைத்து வைப்பர்.அந்த சங்கிலியின் நுனியில் இரும்புப் பந்துகள் இணைக்கப்பட்டிருக்கும்.இரும்புப் பந்துகளின் கனத்தால் கழுத்தை மேலே தூக்கவே முடியாது.மலஜலம் கழிப்பதற்கு அடிமைகள் ஒரு நாளைக்கு ஒரு தடவைதான் அனுமதிக்கப்பட்டனர்.60 கிலோவுக்கு கீழே உள்ள ஆண்களுக்கெல்லாம் பன்றிகளைப் போல் தீனி ஊட்டப்பட்டனர்.ஏனெனில் அவர்களின் எடை 60 கிலோவுக்கு அதிகமாக இருந்தால்தான் நல்ல விலைக்கு விற்க முடியும் என்பதால்.
கடத்தி வரப்படுபவர்கள் யாராவது கத்தி ஆர்ப்பாட்டம் செய்தால் அவர்களுக்கென்று பயங்கரமான ஒரு பிரத்தியோக அறை காணப்படுகிறது.அங்கே அவர்கள் அடைப்படுவார்கள்.அந்த அறையின் அமைப்பின் படி அங்கு அங்கு நிற்கவும் முடியாது உட்காரவும் முடியாது.தென்னாபிரிக்காவின் முன்னாள் ஜனாதிபதி நெல்சன் மண்டேலா 1991 இல் இந்த அடிமை இல்லத்தை பார்வையிட வந்த போது அந்த அறையில் அரைமணி நேரம் செலவழித்தாராம்.
கடத்தப்பட்ட இளம்பெண்கள் மேல்தளத்தில் அடிமை வியாபாரிகளால் இஷ்டத்துக்கு பாலியல் புணர்ச்சிக்கு உள்ளாக்கப்பட்டனர்.அப்போது வலிதாங்காமல் அந்த அபலைப் பெண்கள் கத்தும் சத்தம் வெளியே கேட்காமல் இருக்க பியானோ வாசிப்பார்களாம் இந்த கல்மனம் படைத்த கயவர்கள்.
இந்த இல்லத்தின் பின்புறம், ஓர் இருண்ட குறுகிய சந்து உள்ளது.அது நேரே அட்லாண்டிக் பெருங்கடலை முட்டும்.அந்த சந்தின் முடிவில் அமைந்திருக்கும் கதவை திறந்தால் கடலின் அலைகள் கரையை முத்தமிட்டுக் கொண்டிருக்கும்.
ஏறத்தாழ 2 கோடிக்கும் மேற்பட்ட ஆப்ரிக்கர்கள் இந்த குறுகிய பாதை வழியாகத்தான் அழைத்து வரப்பட்டு கப்பலில் ஏற்றப்பட்டனர்.இதன் வழியாக கப்பலில் ஏறியோர் இனி தங்கள் சொந்த இடங்களுக்கு திரும்பவே முடியாது.அதனால் இதன் கதவை " மீளமுடியாக் கதவு " " Door Of No Return " என்று அழைக்கின்றனர்.
கிட்டத்தட்ட 300 வருடங்களாக, அதாவது 1536 முதல் 1848 வரை 6 லட்சம் ஆப்ரிக்கர்கள் இந்த தீவில் இறந்துள்ளனர்.1793 இல் எலி விட்னி என்பவர் பருத்தியிலிருந்து கொட்டையை நீக்கும் இயந்திரத்தை கண்டுபிடித்தார்.இதனால் பருத்தியின் உற்பத்தி திடீரென பன்மடங்காக அதிகரித்தது.இதன் காரணமாக பருத்திப் பண்ணைகள் பெருமளவில் அதிகரித்தது.இங்கு கடத்தி வரும் ஆப்ரிக்க அடிமைகள் உழைக்க வைக்கப்பட்டனர்.தங்கள் ரத்தம் சிந்தி முழு நாள் முழுவதும் அவர்கள் உழைத்தனர்.
அவர்களால்தான் அமெரிக்க பொருளாதாரம் வளம் மிக்கதாக மாறியது.ஆப்ரிக்க கருப்பர்கள்தான் கால்வாய்கள் - இரும்புப்பாதைகள் - சாலைகள் அமைத்தனர்.விவசாயத்திலிருந்து தொழில் புரட்சிக்கு மாறியவுடன் அடிமைகளின் தேவை இன்னும் அதிகரித்தது.இதனால் கோரி தீவு வழியாக மேலும் மேலும் அவர்கள் கடத்தப்பட்டனர்.
ஆப்ரிக்க கறுப்பர்களின் கடும் உழைப்பு காரணமாகத்தான் இன்று மேலை நாடுகள் மேன்மைதங்கிய நாடுகளாக மாறின என்பதில் எந்தவிதமான மாற்றுக்க்கருத்தும் இல்லை.
அது ஒரு மிருகத்தனமான அநாகரீகமான மனிதாபிமானமற்ற காலம் !
அமெரிக்காவில் அடிமைகள் ஏலம்.1769
தண்டனை வழங்கப்படும் ஒரு அடிமை.
வயல்களில் ஆண்கள் வேலை செய்த அதே நேரத்தில் பெண்களும் வேலைக்கு அமர்த்தப்பட்டனர்.கர்ப்பமான பெண்கள் பேறுகாலம் வரை வேலை செய்ய வேண்டும்.அடிமைகளின் இறப்பு விகிதம் அதிகமான போது, இந்த மனித இழப்பை ஈடுகட்ட பண்ணை முதலாளிகள் அதிகமான குழந்தைகளை பெற்றுக் கொள்ளும்படி அடிமைகளை ஊக்குவித்தனர்.15 குழந்தைகள் பெற்றால் உனக்கு சுதந்திரம் அளிப்பேன் என்று வாக்குறுதிகளும் கொடுத்தனர்.
ஐ.நா வின் கல்வி, அறிவியல், கலாச்சார அமைப்பு (UNESCO) கோரீ தீவை 1978 இல் உலக பரம்பரை சொத்தாக அறிவித்ததுதட்போது அது செனகல் நாட்டு அரசால் பராமரிக்கப்பட்டு வருகிறது.
மேலை நாடுகளின் ஆதிக்க மனோபாவத்துக்கு மௌன சாட்சியாக இந்த அடிமை இல்லம் இன்று நின்றுகொண்டிருக்கிறது.
இன்று அமெரிக்காவில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் கறுப்பர்களின் முன்னோர்கள் அன்று ஆப்ரிக்காவிலிருந்து அடிமைகளாக கப்பலில் கடத்தப்பட்டவர்கள்.அப்படி கடத்தப்பட்டவர்கள் முஸ்லிம்களாக இருந்தார்கள் என்ற பேருண்மையை அலெக்ஸ் ஹேலி ( Alex Heli ) என்ற எழுத்தாளர் தனது ஆராய்ச்சியின் போது கண்டுபிடித்தார்.இவர் தனது பரம்பரையின் வேர்களை கண்டறிந்து அதனை " வேர்கள் - Roots " என்ற நாவலில் விவரிக்கிறார்.இவர் எழுதிய அடுத்த நூல் தான் மெல்கம் -
நன்றி.
வேர்கள் ( Roots ) - தமிழாக்கம் - M.S. அப்துல் ஹமீது.
Memories Of Dark Era - Atul Deaugaonkar - Frontline Magazine - 2005.link
House Of Slaves - Wikipedia.com link
நன்றி:tamilkhilafa.blogspot.in
No comments:
Post a Comment